అలక్ నిరంజన్ అని అరుచుచు తిరిగెను
భవ భయములు బాపె బైరాగీ
వడి వడి గా వచ్చి ద్వారము ఎడ నిలిచి
భిక్షకై పిలిచెను ఆ జోగి !
చందన తిలకము విభూతి ధరియించిన
కాషాయ ధారీ సుందర సన్యాసి,
అలక్ నిరంజన్ అని అరుచుచు తిరిగెను
భవ భయములు బాపె బైరాగీ !
ఎద ఝల్లుమంది, తనువు పులకరించింది,
అగ్గి ముందు బాసలు మనసు మరిచిపోయింది
నిర్మల ప్రశాంత నయన సాగరంలో
ఉరుము మెరుపుల తుఫాను చెలరేగింది
తడమాడె తలపులకు సిగ్గుతొ
గులాబి రంగులో బుగ్గ ఎరుపెక్కింది !
అలక్ నిరంజన్ అని అరుచుచు తిరిగెను
భవ భయములు బాపె బైరాగీ !
అలక్ నిరంజన్ అలక్ నిరంజన్ ...
వినిపించే ఆ గొంతు మరలానూ
ఉరుముల మెరుపుల ఆనందం తిరిగొచ్చె
కన్నుల్లో మరలానూ
ఏడడుగులు విడిచేసె
పెళ్ళి నాటి శపదాలు వదిలేసె
వచ్చేటి భిక్షువు గంటల మోతలకే
విచక్షణ విడిపోయే, మనసేమో చెలరేగే
తనువున ప్రేమా గర్చించగనే !
రంగు రంగుల చీరను తీరుగ సరిచేసి
సింగారించుకున్నదామె సొగసుగా
ఆగాగు ఓ యోగి, నీ కళ్ళల్లో ఆ కాంతి
అంతంత మెరుపు ఎటులొచ్చెనో
తళుకుల మణులోలె రవిశశి మించిన
దీప్తితో అవి ఏల ప్రకాశించునో
అలక్ నిరంజన్ అలక్ నిరంజన్
మరుదినము మరలొచ్హే బైరాగీ
చప్పున తెరతీసి గడపను దాటేసి
సొంపుగ చూసెను తనకేసి !
అమ్మా అని పిలిచి ఆమెకు
భిక్ష పాత్ర నందించే ఆ యోగి
పాత్రలో పొర్లాడె ధగ ధగ మెరసిన
పంకజముల పాటి నయనాలు !
*
అమ్మా నిన్ననె పొగిడావు నా కళ్ళ అందానినే
పెకలించి తెచ్చాను పెళ్ళైన నీ మనసు
పెడదారి పట్టించిన ఆ కళ్ళనే
అలక్ నిరంజన్ అలక్ నిరంజన్
వెడలేను ఆ జోగి నిర్మోహుడై
కన్నులను తెరిపించ
తన కన్నులు వదిలేసె
నిర్మలముగా ఆ సన్యాసి
అలక్ నిరంజన్ అలక్ నిరంజన్!